یه تصمیم سخت....

این پستو خیلی طولانی و تو حال و هوای خاصی نوشته بودم که متاسفانه بعد از ثبت و رویت تو وبلاگ نمیدونم چطوری توسط بلاگفا بلعیده شد. از همه دوستانم معذرت میخوام . الان مطالبی که از اون پست تو ذهنم مونده رو دوباره مینویسم.

الینم حال و هوای این چند روز من از اون حالتهاییه که باید مامان باشی و یه عشق کوچولو و عزیز و دوست داشتنی مثل خودت داشته باشی تا درک کنی.

دیگه داری بزرگ میشی و کم کم به دوسالگی و زمان ترک می می نزدیک میشی . چند روزه که دارم با خودم کلنجار میرم تا بتونم این کارو انجام بدم . برام خیلی سخته   خیلی سخت تر از اون چیزی که قبلا فکر میکردم.آخه فقط تو زمان شیر خوردن که تو بغلم آروم میگیری و با نگاهت و ناز و ادات بهم میفهمونی که دوستم داری! آرامشی که تو اون لحظات تو وجود هر دوتامون هست قابل وصف نیست . هر وقت چیزی ناراحتت میکنه و یا میترسی و یا خسته ای و خواب آلود  میمی خوردن بهترین مسکن و امن ترین پناهگاهته. خودمم بیشتر از تو به شیر خوردن تو وابسته شدم و احساس میکنم که با قطع شیر دهی ازت جدا میشم و دیگه .....

میدونم که دیگه شیر من جوابگوی نیاز بدن تو نیست و باید غذا بخوری . شبها تو خوابه که هورمون رشد تولید میشه و تو به خاطر شیر خوردنهای مکرر شبانه خواب خوب و منظمی نداری و اینکه تو قران مدت زمان شیر دهی ۲ سال معین شده.  با وجود این دلایله که میتونم خودمو قانع کنم که وقتش رسیده که از می می جدا بشی. و گر نه من طاقت دیدن ناراحتی و بیتابیتو ندارم . هیچ و قت نمیتونم تحمل کنم که تو چیزی از من بخوای و من داشته باشم و ازت دریغ کنم. حتی اگه به خاطر انجام اون درخواست و رضایت تو مجبور باشم دوسال بیخوابی تحمل کنم. البته این حس بین اکثر مادرها مشترکه. 

خدا رو شکر میکنم که تو این دوسال این نعمت و توفیق رو به من داد که بتونم وسیله روزی رسوندن به یکی از فرشته هاش روی زمین باشم . شکر میکنم که تونستم طعم شیرین لحظات شیر دهی رو بچشم .

از خدا میخوام حالا که دیگه باید از این روزی و غذای بهشتی محروم بشی  روزیه طیب و طاهر و نیک  دنیا رو در اختیارت قرار بده و جزو پر روزی ترین موجودات روی زمین باشی.آمین.

خدایا به من هم توان تحمل سختیه انجام این تصمیمو بده تا بتونم این وظیفه رو که روی دوشم گذاشته بودی با موفقیت به آخر برسونم . به دختر نازنینم کمک تا بتونه براحتی با شرایط جدید کنار بیاد و اذیت نشه.